– Mam na imię Kasia. Jestem zwykłą dziewczyną. Pracuję, mam chłopaka, kochającą rodzinę. Nie różnię się niczym od innych dziewczyn. Jednak jest taki moment, kiedy czuję się inna, gorsza.
To moment, w którym przyznaję się, że jestem zakażona wirusem HIV. Wielu ludzi zaczyna wtedy patrzeć na mnie inaczej. Boją się podać mi rękę, pić z tej samej szklanki. Lęk powoduje, że to, jakim jestem człowiekiem, przestaje mieć znaczenie – mówi drobna, uśmiechnięta blondynka, bohaterka spotu Fundacji Studio Psychologii Zdrowia. Spot to element kampanii HIVokryzja. Wyleczmy się, która ma na celu zmienić odbiór społeczny osób zakażonych wirusem HIV.
Dyskryminacja gorsza niż choroba
Świadomość Polaków dotycząca HIV jest bardzo niska. Z badań profesora Zbigniewa Izdebskiego „Seksualność Polaków 2011”, wynika, że aż 20% badanych twierdzi, że HIV można się zakazić, dotykając osoby chorej na AIDS. Prawie tyle samo osób (25% ) uważa, że możliwe jest to podczas wspólnie spożywanych posiłków, a 51% jest przekonanych, że do zakażenia może dojść na skutek korzystania z publicznych toalet.
– Gdy na Zachodzie o HIV mówi się jak o chorobie, w Polsce wciąż jest to powód do dyskryminacji i strachu. Z biegiem lat wiedza Polaków o HIV i AIDS pogarsza się, a nasze społeczeństwo staje się mniej tolerancyjne wobec osób żyjących z HIV – mówi Małgorzata Kruk, Prezes Fundacji Studio Psychologii Zdrowia.
Według sondażu Stigma Index 2011 (światowe badania na temat dyskryminacji osób żyjących z HIV przeprowadzone do tej pory w ponad 50 krajach), 20% osób żyjących z HIV doświadczyło wykluczenia ze spotkań i wydarzeń towarzyskich, 14% osób zostało odrzuconych przez rodziny, a 13% musiało zmienić miejsce zamieszkania.
Autorzy kampanii przekonują, że prawdziwym problemem, jest nie tyle sama choroba, którą dzięki dostępnym lekom można dziś stosunkowo łatwo kontrolować, co stygmatyzacja społeczna i dyskryminacja, która towarzyszy zakażeniu.
Co takiego zrobiłaś?
– Kiedy mówiłam, że jestem zakażona, widziałam na twarzach ludzi straszne zdziwienie. Co takiego zrobiłaś, co takiego się stało? Bo w głowach ludzi nie pasuję do profilu osób zakażonych – opowiada Kasia, bohaterka kampanii, od 3 lat żyjąca z wirusem.
Wciąż panuje przekonanie, że choroba ta dotyczy głównie osób z tzw. „marginesu społecznego”. Taki obraz osoby seropozytywnej wyłania się również z raportu “Analiza sposobów prezentowania HIV i osób żyjących z HIV w mediach ogólnopolskich”, realizowanego przez Stowarzyszenie Profilaktyki i Wsparcia w Zakresie HIV/AIDS “Jeden Świat”. W 551 przeanalizowanych artykułach opublikowanych na łamach opiniotwórczych mediów ogólnopolskich, problem HIV dotyczył niemal wyłącznie: homoseksualnych mężczyzn, osób świadczących usługi seksualne za pieniądze czy przestępców seksualnych. Osoba seropozytywna (jeżeli nie jest dzieckiem), przedstawiana jest jako “sama sobie winna” i stanowiąca zagrożenie dla populacji.
Tolerancja na odległość
Tymczasem, jak przekonuje Małgorzata Kruk, Prezes Fundacji Studio Psychologii: – to nie osoby homoseksualne czy używające narkotyków są obecnie wiodącymi grupami, wśród których odnotowuje się wzrost ilości zakażeń, ale osoby heteroseksualne.
– Odkąd podjęłam decyzję żeby żyć normalnie, bardzo doskwierała mi dyskryminacja, której doświadczałam i doświadczam codziennie. Teraz już tak bardzo mnie to nie dotyka, też dlatego, że postanowiłam z tym walczyć . Poznałam Fundację i pojawił się pomysł na kampanię – opowiada Kasia.
Bo głównym przesłaniem Kampanii jest pokazanie, że z HIV łatwiej wrócić do zdrowia niż do społeczeństwa. Motorem napędowym do uruchomienia akcji „HIVokryzja. Wyleczmy się”, były doświadczenia płynące z poprzedniej kampanii prowadzonej przez Fundację.
– Tworząc kampanię „H jak HIV” zadawaliśmy pytania przyjaciołom, znajomym i współpracownikom, czy dziecko żyjące z HIV powinno chodzić do szkoły ze zdrowymi dziećmi? Zdecydowana większość odpowiedziała TAK, na kolejne pytanie: a z Twoim dzieckiem? 99 procent odpowiedziała NIE. To niezwykłe, że tolerancja w naszym społeczeństwie, wynika głównie z faktu, że nigdy takiej osoby nie spotkaliśmy i nie dopuszczamy myśli, że możemy ją znać. Tolerancja kończy się w momencie, kiedy uświadamiamy sobie, że HIV może dotyczyć również naszych bliskich i znajomych – mówi Małgorzata Kruk.
Nie bądź HIVokrytą
HIVokryzja to hipokryzja wobec osób zakażonych wirusem HIV. Czym się ona objawia? Z pozoru akceptujemy osoby zakażone, jednak nasze zachowanie zmienia się, gdy dowiadujemy się, że znajdują się one w naszym otoczeniu. Wtedy wykonujemy przysłowiowy krok w tył. Nagle okazuje się, że nie chcemy z nimi pracować, korzystać z tych samych sztućców, podawać ręki – czytamy na stronie internetowej kampanii www.hivokryzja.pl
Dlatego kampania jest skierowana do osób zdrowych, a jej celem jest wyleczenie ludzi z hipokryzji wobec osób zakażonych wirusem HIV. HIVokryzja bierze się głównie z niewiedzy. Boimy się tego, czego nie rozumiemy. Dlatego obok spotów, kampanii będą towarzyszyć happeningi, akcje miejskie, wlepki umieszczane w popularnych lokalach, informujące, że HIV nie można się zarazić pijąc z tej samej szklanki, używając z tych samych pieniędzy czy korzystając z tej samej toalety. Kampania potrwa do kwietnia 2016.
Więcej informacji: www.hivokryzja.pl
Zobacz spot:
O projekcie:
Największym problemem osób żyjących z HIV nie jest w dzisiejszych czasach samo zakażenie, które można kontrolować lekami i z którym żyje się do późnej starości. Prawdziwym wyzwaniem, przed którym stają osoby zakażone, jest alienacja, której doświadczają, kiedy przyznają się do choroby. Poprzez kampanię „Hivokryzja. Wyleczmy się.” chcemy zmienić to zachowanie. Celem naszego projektu jest wyleczenie ludzi z hipokryzji wobec osób zakażonych wirusem HIV. Główny przekaz kierujemy więc nie do osób zakażonych, a do zdrowych. Edukujemy ich, że największym problemem zakażonych wirusem HIV jest ostracyzm, z którym spotykają się na co dzień ze strony ludzi zdrowych.
Projekt jest realizowany przez Fundację Studio Psychologii Zdrowia w ramach programu Obywatele dla Demokracji finansowanego z Funduszy EOG.
Pobierz tekst artykułu w DOC>>
