Większość rumuńskich Romów żyje na koczowiskach bez dostępu do wielu podstawowych udogodnień: infrastruktury, służby zdrowia i edukacji. Często narażeni są oni na przemoc bezpośrednią. Władze publiczne, instytucje oraz organizacje pozarządowe nie mają wiedzy o romskich imigrantach z Rumunii, co przyczynia się do dyskryminacji i wykluczania ich z debaty publicznej.

Celem projektu było zebranie rzetelnych danych i wyjaśnienie decydentom przyczyn i charakteru migracji mniejszości romskiej. Planowano zrównoważyć dominujący stereotypowy sposób przedstawiania rumuńskich Romów, oddając głos przedstawicielom tej społeczności.

Dzięki projektowi Romowie zaczęli być podmiotem w kontaktach z władzami, instytucjami publicznymi i mediami. Raport oraz materiały filmowe stanowią ważne narzędzie w podejmowanych interwencyjnych oraz rzecznictwie. W efekcie sytuacją Romów udało się zainteresować Rzecznika Praw Obywatelskich i władze samorządowe.

Stworzono opracowanie dotyczące historii i sytuacji prawnej Romów. Przygotowano trzy raporty z monitoringu prasy i przeprowadzono badanie wśród społeczności romskiej (62 wywiadów kwestionariuszowych i 18 wywiadów pogłębionych). Wykonano dokumentacji fotograficznej sześciu koczowisk. Na podstawie wywiadów powstały filmy wideo – 20- i 7-minutowy (do udostępniania w internecie). Wydano broszurę z podsumowaniem badań (500 sztuk). Przeprowadzono 72 godzin warsztatów dla 6 liderek i liderów społeczności imigrantów romskich. Zorganizowano 4 dyskusje panelowe z udziałem Romów, w których wzięło udział ok. 100 osób.

Z projektu bezpośrednio skorzystało ok. 200 osób: Romowie biorący udział w projekcie i osoby uczestniczące w dyskusjach. Pośrednio z przeprowadzonymi działaniami zapoznało się ok. 428 osób, które otrzymały broszurę.

Organizacjami partnerskimi projektu były Wielkopolskie Stowarzyszenie Lokatorów i Stowarzyszenie NOMADA − brały one udział w przygotowaniu badań i promowaniu projektu.