Projekt „Społeczny monitoring wdrażania Bałtyckiego Programu Działania” powstał w odpowiedzi na kryzys prawny jakim był brak ogłoszenia w Dzienniku Ustaw przyjętego do realizacji Bałtyckiego Planu Działania, który bez publikacji do niczego nie zobowiązywał. Obowiązujące zapisy prawa nie rozwiązywały tego problemu. Celem projektu była aktywizacja organizacji pozarządowych i prowadzenie przez nie lobbingu, tak by uzyskać zmianę prawa krajowego przy współpracy odpowiedzialnych ministerstw i parlamentu. Zawarto partnerstwo z norweską organizacją pozarządową OIKOS, która przekazała wiedzę i swoje doświadczenia dotyczące lobbingu polskim organizacjom. Przygotowano interpelację poselską, nawiązano współpracę z parlamentarnymi i senackimi komisjami branżowymi (rolnictwa i ochrony środowiska) Ustalono kluczowe instytucje odpowiedzialne za dostosowanie prawa polskiego do Dyrektywy azotanowej (ministerstwa rolnictwa i środowiska oraz Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej) i z nimi współpracowano nad ścieżką udziału NGO w konsultacjach przygotowywanego prawa, która pozwoli na lepsze wykorzystanie ich potencjału i zaangażowania. Zorganizowano konferencje z udziałem organizacji i administracji, 2 warsztaty, 6 razy spotykano się z administracją i przedstawicielami NGO podczas wydarzeń branżowych (np. Rada Rolnictwa Ekologicznego, Okrągły Stół, etc), testowano kluczowe elementy ścieżki uczestnicząc w konsultacjach Ustawy Prawo wodne. Doświadczenia z prac nad ścieżką oraz przykłady dobrych praktyk współpracy z administracją rządową opisano w broszurze „Społeczny monitoring stanowienia prawa narzędziem demokratycznego państwa”. Wspólnie z 22 organizacjami przygotowano „Stanowisko w sprawie polityki wodnej i zmian do ustawy Prawo wodne”, które ostatecznie podpisało 12 organizacji. Przekazano je władzom państwowym, administracji branżowej i organizacjom. Realizacja projektu przyniosła korzyść 22 NGO rolniczym i prośrodowiskowym dzięki integracji wokół tematyki zanieczyszczenia wód oraz włączenie przedstawiciela NGO do Krajowej Rady Gospodarki Wodnej. Pozytywnie wpłynęła na interesariuszy branżowych (rolnicy, zarządzający wodą, środowiska naukowe) tworząc sieć wymiany informacji.