Z doświadczenia organizacji wynika, że brakuje miejsc, w których rodziny opiekujące się niepełnosprawnymi i przewlekle chorymi bliskimi mogłyby uzyskać wsparcie. Długotrwała opieka powoduje frustracje i stan ciągłego napięcia, a także dolegliwości układu kostno-stawowego i mięśniowego (przeciążenia z powodu dźwigania podczas czynności opiekuńczych). Skutkiem tego jest poczucie osamotnienia społecznego, wypalenie życiowe, zagubienie w ustawodawstwie, kłopoty zdrowotne.

Celem projektu było przeciwdziałanie wykluczeniu opiekunów (rodziców, partnerów, małżonków) osób niepełnosprawnych poprzez wsparcie edukacyjne, informacyjne oraz poprawę kondycji emocjonalnej i fizycznej.

Powstała społeczność, która sobie pomaga, służy radą i jest otwarta na rozmowę. 46 rodziców/opiekunów poprawiło kondycję fizyczną oraz psychiczną, pozyskało nową wiedzę, odważyło się na życie towarzyskie.

Przeprowadzono: 24 integracyjne spotkania grupowe , 7 seminariów ze specjalistami (seksuologiem, psychiatrą, terapeutą, pracownikiem socjalnym, notariuszem, dietetykiem, ratownikiem medycznym), indywidualne konsultacje dotyczące używania nowoczesnego sprzętu i dostępnego oprogramowania do terapii i edukacji osób niepełnosprawnych (220 godzin dla 16 rodziców), rehabilitację indywidualną (masaż, 960 godzin dla 33 osób), rehabilitację grupową (aerobik: 117 spotkań dla 22 kobiet, siłownia: 87 wyjść dla 5 mężczyzn, pływalnia: 47 wyjść dla 25 osób), 20 wyjść na wydarzenia kulturalne i rozrywkowe, 4 wyjazdy integracyjne ( 3- dniowe do Trójmiasta i Kołobrzegu, 1-dniowe do Warszawy i Gdańska), 6 otwartych imprez okolicznościowych. Zapewniono także opiekę dla osób niepełnosprawnych (311 godziny) podczas zajęć i wyjazdów opiekunów.

Uczestnikami projektu byli głównie rodzice niepełnosprawnych osób dorosłych (40 kobiet i 6 mężczyzn) z Torunia i okolic.